Mapanglaw ang mga Ilaw sa Calabarzon

Pedro L Ricarte

 Siya ay isang kwentista, mananaysay, mandudula, manunuri at makata.Kasalukuyan isang freelance writer, siya ay nabilang sa patnugutan ng Liwayway sa loob ngsampung taon. ang kanyang kaalaman sa pagsusulat ay kanyang naibahagi sa mga mag-aaral ngLCBA Graduate School sa Calamba, De la SalleUniversity-Manila, Don Bosco at ibangUniversity.

Si Pedro Ricarte ang nagsabi kay Alejandro Abadilla na siya ang “Ama ng MakabagongTulang Tagalog”

. Si Ricarte ay isa sa mga mayroong pinakamatatalas na pag-iisip kaya masasabidin na siya ay isang kritiko ng ibang mga Pilipinong manunula.Naging kilala si Pedro Ricarte noong 1950-

1960’s.

Ang ilan sa kanyang mga naisulat ay:

·         Boy Nicolas

·         Siyam na Langit (1962)

·         Samahang Siyete

·         Aawitan kita

·         Ala-Suwerte (1959)

·         Hindi Natutulog ang Diyos (1960-1961)

·         Lagablab sa Silangan (1961)at iba pang mga maikling istorya at nobela

Mapanglaw ang mga Ilaw sa Calabarzon

Pedro L. Ricarte

May bakas pa sa tubig ng mga pinitak

Ang mga huling silahis ng nakalubog nang araw

Hindi na sana siya nag-araro pa,

Hindi rin lamang tiyak na matatamnan

Ang lupang itong ipinagbibili ng mga dayuhan,

At may makakaparti raw siyang sandaang libo.

Nasissiyahan na siya. Siya nama’y kasama lamang.

Sobra pa marahil sa kanya ang tatanggaping pera.

Balo na siya,walang anak,walang bisyo.

Sang-ilan pa ba ang kanyang buhay?

Pero dito na siya tumanda, sa lupang itong

Sinaka pa ng kanyang ama at ng mga magulang niyon.

Tumanaw siya sa gawing silangan:

Kaylawak ng lupaing itong pinagyayaman

Ng marami pang katulad niya

Ngunit ipinagbibili na ng mga may-ari.

May mga bukid na nasimulan nang tambakan,

Ang patubig ng gobyerno

Wala siyang namumuwangan sa kabuhayang-bansa;

Hindi niya kayang gagapon kung bakit at papaano—

Nadarama lamang niya – ang malaking panghihinayang

Pangungulila sa pagkawala ng mga berdeng lupain

Na kaygandang pagmasdan, kay timyas bungkalin!

·         Ang kayarian ng Tula ay nasa Malayang Taludturan dahil walang sinunod na sukat at hindi sinaalang alang ang tugma sa bawat taludtod.

Teoryang Eksistensyalismo

                        Ang layunin ng Panitikan ay ipakita na may kalayaan ang tao na pumili o magdesisyon para para sa kanaiyang sarili na siyang pinaka sentro ng kaniyang pananatili sa mundo(human existence)

Patunay:

“Nasissiyahan na siya. Siya nama’y kasama lamang.

Sobra pa marahil sa kanya ang tatanggaping pera.

Balo na siya,walang anak,walang bisyo.

Sang-ilan pa ba ang kanyang buhay?”

Pangkalahatang Paliwanag:

            Masaya narin siya sa kaniyang matatanggap na pera dahil malaki na rin ang tulong nito sa pag papatuloy ng kaniyang buhay dahil wala naman na siyang ibang bubuhayin kundi ang sarili niya. Ngunit may nararamdaman siyang lungkot dahil napamahal na sa kaniya ang sakahan dahil naroon ang mga masasaya nilang ala-ala ng kaniyang mga magulang. Nalulungkot din siya dahil maraming mga magsasaka ang umaasa sa bukid na kanilang sinasaka na ngayon ay wala na. Nakakapang hinayang din na ang sakahan na napag kukunan ng ani ay ngayon ay mawawala.